کاش...

کاش برای آموختن به من

به راهنمایی شفاهی و آموزش

کلامی

 بسنده نمی کردی

 من نیازمند رهبری عملی توام

کاش مرا آزاد می گذاشتی

از کندی حرکاتم ناشکیبا نمی شدی

و به خاطر عملکرد ناشیانه ام

فرصت کسب تجربه و یادگیری را

ازمن سلب نمی کردی

کاش مرا سرزنش نمی کردی

که من به علت عدم توانایی

مستحق ملامت نیستم

و کاش زندگی من قلبی بود

که آهنگ طپش پر مهرش را

به عنوان هدیه ای نا قابل

در آستانه باورت نثار می کردم

تا اطمینان کنی که خواهم آموخت

کاش در آموزش من به انتظار معجزه

نبودی

تا از کوشش و مبارزه در آموختنم

مایوس نمی شدی

کاش اندک پیشرفتم را مقدمه پیشرفتی

دیگر تلقی می کردی

کاش به من فرصت می دادی

تا کارهایم را خود انجام دهم

آهنگ کند رفتارم را پذیرا بودی

و به تعجیل وادارم نمی ساختی

کاش صبورانه می گذاشتی

میزان سرعتم را خود تعیین کنم

تا بدانی که در پناه صبر تو بر آن

خواهم افزود.